علی اکبر علیه السلام تندیس شور وشعور《 جوانی》
ثانیه‌ها تب‌دار شور امام حسین(ع) است، برای تاج
پدری مولودی که هر آینه پیامبر(ص) را در سیما و سیرتش تصویر می‌کند.
می‌آید تا «علی» دیگری برای ثارالله(ع) و اولین شهید بنی‌هاشم در راه سرخ عاشقی نینوایش باشد؛ علی‌اکبر است و نام آور نام امام حسین(ع).
از همین روست که سالار شهیدان حسین بن علی(ع) در روز عاشورا زمانی که علی‌اکبر راهی میدان نبرد شد، درباره‌اش فرمود: «خدایا گواه باش بر این قوم، جوانی را که در خلقت و سیرت و گفتار شبیه‌ترین مردم به پیامبرت بود، به جنگ این مردم رفت و ما هرگاه به دیدن پیامبرت مشتاق می‌شدیم به او نگاه می‌کردیم»[1]
حُب امام علی(ع) برای سید الشهدا علیه السلام تا آنجا بود که نام هر سه پسرش را «علی» نهاد که «علی اکبر» در بین ایشان نمادی از اخلاق محمدی و صلابت حیدری است.
و چه زیباست مزین شدن این ولادت به عنوان «روز جوان»؛ وقتی اسوه جوانان بنی‌هاشم تندیس جوانی و غیرت بر عالم شد و چون چشمه‌ای جاری بر روح جوانی، عشق پاشید.
امام باقر علیه اسلام فرمود: «اگر جوان شیعه‌ای را نزد من بیاورند که علم(دین) نمی‌آموزد او را تأدیب کنم»[2]
از همین روست که ارزش عبادت و علم و دانش در جوانی با هیچ دوره‌ای قابل قیاس نیست، چرا که زمین جوانی مساعدترین شرایط را برای رشد نهال فکر و اندیشه و نهادینه شدن باور ایمان، دارا است.
موید این گفتار سخن پیامبر مهر و مهربانی حضرت محمد مصطفی(ص) است که فرمود: «خداوند دوستدار جوانی است که جوانی‌اش را به اطاعت خداوند می‌گذراند»[3]
و اینک به برکت شکوفه زیبا و میوه دل امام حسین(ع) روز جوان در تقویم ایران زمین اعتبار گرفت و شور جوانی از شعور او بارور شده است.
میلاد میوه دل امام حسین(ع)، حضرت علی اکبر(ع) و «روز جوان» بر وجود همگان فرخنده باد.
